نویسنده: محمد کریمی (تحلیلگر ورزشی)
جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی پر از درگیری‌های شدید و مصدومیت برای بازیکنان بود. اکسپرس در توصیف آن روزهای جام جهانی بیان کرد: "گزارش‌های بازی، بیشتر شبیه اخبار نقل‌شده از جنگ است". در هشت بازی اول این جام چندین‌وچند شکستگی برای بازیکنان رخ داده بود.
در یکی از دیدارهای این جام، دو تیم شیلی و ایتالیا به‌مصاف هم رفتند. در این مسابقه که به "نبرد سانتیاگو" مشهور است، از همان ابتدا، بازیکنان شیلی ضرباتی را به ایتالیایی‌ها وارد می‌کردند اما وقتی بازیکنان آتزوری تلافی می‌کردند توسط داور جریمه می‌شدند.
جورجو فرینی در دقیقه ۴ اخراج شد ولی حاضر به ترک زمین نبود. ۱۰ دقیقه طول کشید که پلیس این بازیکن را از زمین بیرون ببرد. در طول بازی، بازیکنان دو تیم بارها با مشت و لگد از خجالت هم درمی‌آمدند.
پس از این مسابقه دشمنی دو کشور افزایش یافت و در کشور شیلی، هیچ ایتالیایی نمی‌توانست در کافه‌ها، رستوران‌ها و یا مغازه‌های سوپرمارکت حضور داشته باشد.
"خورخه پیکا"، عضو ارشد فدراسیون فوتبال شیلی، بازیکنان ایتالیا را متهم به مصرف مواد مخدر کرده بود. مدیران فدراسیون ایتالیا نیز با ارسال نامه‌ای که در آن از بازیکنان شیلی با عنوان "آدمخوار" یاد شده بود به فیفا، اعتراض خود را بیان کردند.
نبرد سانتیاگو و جام جهانی پرحاشیه ۱۹۶۲ شیلی به اتمام رسیده است اما خاطرات زشت آن از کتاب تاریخ فوتبال پاک نمی‌شود.
