نویسنده: محمد کریمی (تحلیلگر ورزشی)
در سال ۱۹۹۸ سرمربی یک تیم دسته‌دومی در آلمان، صحبت‌هایی در تلویزیون مطرح کرد که با تمسخر بازیکنان بزرگ آن زمان مانشافت همراه بود. رالف رانگنیک، سرمربی وقت تیم اولِم، به مجری آن برنامه گفت: "دفاع ۴ نفره وسیله‌ای برای رساندن ما به هدف است".
در دهه ۸۰ و ۹۰ خط دفاع تیم‌های آلمانی از دو مدافع تنومند و یک سوئیپر که پشت‌سر آن‌ها حضور داشت، تشکیل شده بود. نتیجه نگرفتن آلمان در یورو ۹۶ و جام جهانی ۱۹۹۸، زنگ خطر را برای فوتبال این کشور به صدا درآورده بود.
رانگنیک در آن برنامه تلویزیونی به مجری گفت: "ما قصد داریم به‌صورت منسجم پرسینگ را انجام دهیم و دفاع ۴ نفره برای این کار ایده‌آل است".
بسیاری از کارشناسان آن زمان فوتبال آلمان با صحبت‌های رانگنیک مخالف بودند. بکن‌باوئر در مصاحبه‌ای جالب گفت: "تمام این حرف‌ها چرند است. بازیکنان ما نمی‌توانند از پس این کار بربیایند. ۴ نفر در خط دفاع یعنی خطر".
اما مجری برنامه، اشتاینبرخر که سابقۀ هفت سال بازی در تیم دورتموند را در کارنامه‌اش داشت، از این تاکتیک به‌عنوان انقلابی در فوتبال یاد کرد. او ادامه داد: "نگرش جنگندگی است که تیم پیروز را مشخص می‌کند".
مدیران فدراسیون فوتبال آلمان پس از ناکامی در یورو ۲۰۰۴، یورگن کلینزمن را که هیچ تجربه‌ای در مربیگری نداشت، به‌عنوان سرمربی مانشافت انتخاب کردند. او از دفاع خطی ۴ نفره در تیمش بهره می‌برد.
آلمان در آن سال با بازیکنان جوان، توانست عنوان سومی جهان را از آن خود کند. در آن هنگام بود که فوتبال‌دوستان آلمانی متقاعد شدند که تغییر، امکان‌پذیر و مفید است. حضور رانگنیک در آن برنامه تلویزیونی، شروعی بود برای ایجاد این تغییرات بنیادین در فوتبال آلمان.
