رونالدو نازاریو یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال، دوران حرفه‌ای خویش را از سال 1993 و در سن 16 سالگی در باشگاه کروزیرو برزیل آغاز کرد. او طی همان سال‌های ابتدایی فوتبالش درخششی بی‌نظیر داشت که او را در برزیل به چهره‌ای محبوب تبدیل کرد و باعث شد به‌سرعت نظر باشگاه‌های اروپایی به این پدیده بااستعداد جلب گردد. نمایش‌های درخشان رونالدو در کروزیرو، باعث شد تا پی‌اس‌وی آیندهوون در سال 1994 برای جذب او دست‌به‌کار شود.
پس از درخشش در پی‌اس‌وی، بارسلونا در سال ۱۹۹۶ رونالدو را به خدمت گرفت و او در این تیم به‌سرعت تبدیل به ستاره تبدیل شد. او تنها طی یک فصل با پیراهن بارسا، موفق به زدن ۳۴ گل شد و عنوان بهترین بازیکن جهان را به دست آورد. در همین زمان لقب «ال‌فنومنو» به او داده شد که به معنای «پدیده» بود اما رابطه نامناسب او با مدیران آبی‌واناری‌ها سبب شد تا در سال ۱۹۹۷ راهی اینتر میلان شود؛ باشگاهی که رونالدو در آن به اوج شهرت و محبوبیت جهانی دست‌یافت. او در اینتر نه‌تنها گل‌های زیبایی به ثمر رساند بلکه توانست با عملکرد فوق‌العاده‌اش به‌عنوان بهترین بازیکن جهان در سال ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ دست یابد.
پس از مصدومیت‌های پی‌درپی در اینتر که روند دوران حرفه‌ای او را مختل کرد، رونالدو در سال ۲۰۰۲ به رئال مادرید پیوست و به یکی از اعضای کهکشانی‌های مادرید تبدیل شد. او در کنار ستارگان بزرگی مانند: زین‌الدین زیدان و لوئیس فیگو درخشید و در این دوره توانست به گلزنی‌های فوق‌العاده خویش ادامه دهد. پس از آن رونالدو به میلان و سپس کورینتیانس برزیل پیوست و با این تیم‌ها دوران حرفه‌ای پرماجرای خویش را به پایان رساند. مسیر پرفرازونشیب نقل‌وانتقالاتی رونالدو، باعث شد تا او به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین چهره‌های فوتبال در قلب هواداران تبدیل شود.
معارفه رونالدو در رئال مادرید
