دربی پرسپولیس و استقلال تهران؛ یکی از بزرگترین دربی های فوتبال جهان

پرسپولیس و استقلال دو غول سنتی فوتبال ایران از ساعت ۱۷:۱۵ عصر امروز با سوت پیام حیدری، دربی شماره ۱۰۵ تهران را در ورزشگاه آزادی برگزار خواهند کرد. به همین مناسبت در این مطلب از سایت فوتبال‌باز، چکیده‌ای از ماجرای سفر استیو مدویک خبرنگار استرالیایی سایت معتبر گردشگری Adventure و روایت او از دربی پرسپولیس و استقلال تهران را بازگو خواهیم کرد. با ما همراه باشید:

 

 

تهران شهری که نفس‌کشیدن در آن سخت است، روز تند و شلوغی را تجربه می‌کند. کوه‌های البرز در شمال تهران همیشه شاهدان بی‌طرفی بر دربی پرسپولیس و استقلال هستند و می‌دانند که روز دربی برای مردم این شهر، روزی مقدس است. از جوان‌ها گرفته تا مسن‌ترها هر کدام با شال و پیراهنی به رنگ قرمز یا آبی در شهر دیده می‌شوند و آماده فینال جام حذفی بین پرسپولیس و استقلال هستند. سال‌هاست که تهران میان هوادارانی تقسیم شده که بر سر رکوردها و تاریخچه دربی پرسپولیس و استقلال برای یکدیگر کری می‌خوانند. وارد زیرزمین ایستگاه مترو میدان ولیعصر تهران شدم. اینجا حتی در روزهای عادی مملو از جمعیت است و حالا در روز دربی پرسپولیس و استقلال، انگار می‌خواهد منفجر شود. صدای خانمی از دور اعلام می‌کند که واگن‌های ابتدایی و انتهایی مخصوص بانوان است. خانم‌ها در ایران محدودیت‌هایی برای ورود به ورزشگاه دارند اما کمتر از مردان عاشق فوتبال نیستند. امروز دختران زیادی را دیدم که از بازی بزرگ پرسپولیس و استقلال صحبت می‌کردند و آوازهای تیم محبوبشان را می‌خواندند.

 

 

در ایستگاه مترو ورزشگاه آزادی از قطار پیاده شدم و ناگهان با موج عظیمی از جوانانی روبرو شدم که با سرعت به سمت پله‌های برقی می‌دویدند تا زودتر به ورزشگاه برسند. مسن‌ترها با نگاهی حسرت‌بار به آن‌ها نگاه می‌کردند و انگار آرزو می‌کردند که مثل آن‌ها، سریع‌تر به بازی پرسپولیس و استقلال برسند. از مترو که خارج شدم، رنگ‌های قرمز و آبی همه‌جا را فراگرفته بود و شال‌ها، پیراهن‌های ورزشی، پرچم‌های رنگارنگ و حتی پوسترهای لیونل مسی و دیوید بکهام در مسیر ورزشگاه آزادی به فروش می‌رسیدند. بالاخره به ورودی ورزشگاه آزادی رسیدم؛ ظرفیت ۷۸ هزار نفری ورزشگاه کاملاً پر شده بود و مسئولان برگزاری مسابقه دیگر اجازه ورود کسی را نمی‌دادند. هنوز جمعیت خیلی زیادی بیرون ورزشگاه بود و شاید می‌شد با آن‌ها نیمی از ورزشگاه را پر کرد. من با هماهنگی قبلی و بدون بلیت وارد ورزشگاه شدم اما شاهد ازدحام عظیم مقابل گیت‌ها بودم. روی سکوها غوغای عجیبی بود و جوی را دیدم که قبل از آن هرگز تجربه نکرده بودم. اینجا مردم فوتبال را نفس می‌کشند و در هیچ لحظه‌ای آرام ندارند.

 

 

پرسپولیس فینال جام حذفی را ۲-۱ برد و نیمه قرمز ورزشگاه آزادی غرق در شادی بود. استقلالی‌ها که در آخرین لحظه‌های وقت قانونی بازی را مساوی کرده بودند، فکرش را نمی‌کردند که در وقت‌های اضافه دوباره بازی را به دشمن قدیمی واگذار کنند. آن‌ها آرام و مغموم در حال خروج از استادیوم بودند و رمقی برای حرف‌زدن با یکدیگر نداشتند. قرمزها منتظر بودند تا بالابردن جام قهرمانی توسط بازیکنان محبوبشان را ببینند. 

 

 

قبلاً از نزدیک شاهد دربی‌های معروفی مثل: دربی میلان و منچستر بودم و باتوجه‌به اخباری که درباره کشور ایران به گوشم خورده بود، تصور چنین هیجانی را نداشتم.  دربی پرسپولیس و استقلال، سطح بالایی داشت و انگار داشتم فوتبال باکیفیتی از سری آ را می‌دیدم. بدون شک زبان بین‌المللی فوتبال در ایران نیز جریان دارد و من معتقدم دربی پرسپولیس و استقلال یا همان دربی بزرگ تهران، چیزی از بزرگترین دربی‌های فوتبال جهان کمتر ندارد. شاید عده‌ای دلایل خاصی برای سفرنکردن به ایران داشته باشند اما افرادی همچون من که از نزدیک دیدار پرسپولیس و استقلال را دیده‌اند، احساسی متفاوت‌ و واقعی‌تری از هیجان فوتبال در ایران را تجربه کرده‌اند و همیشه برای تماشای دربی تهران مشتاق هستند.