یحیی گل‌محمدی این روزها بیشتر از آنکه سرگرم خوش‌آمدگویی به بازیکنان تازه وارد تیمش باشد؛ در حال خداحافظی با مهره‌های ملی پوش و کلیدی خود است. جدایی احمد نورالهی و محمدحسین کنعانی زادگان با وجود آنکه از مدت‌ها قبل حس می‌شد و چندان آینده‌ای برای این دو بازیکن در باشگاه متصور نمی‌شد، باز هم ضربه‌ای محکم به تدابیر یحیی برای جاودانگی پرسپولیس در عدد 6 بود! چرا که در روزهای نبود سیدجلال، کنعانی زادگان به خوبی فرامین استاد را در زمین پیاده‌سازی می‌کرد و احمد نورالهی نیز قلب تپنده میانه میدان سرخ‌ها بود.
شهریار مغانلو که نقش بسیار بزرگی را در قهرمانی پرسپولیس در اوج کورس با سپاهان و روزهای نه چندان خوب عیسی آل کثیر بازی می‌کرد، شرایط بسیار پیچیده‌ای برای بازگشت دوباره به پرسپولیس دارد، چرا که فراهم سازی 500 هزار دلار برای سرخ‌ها در روزهایی که بدهی‌های باشگاه روی هم تلنبار شده است، عملاً امری غیر ممکن است؛ از آن سو اما خریدهایی نظیر: رضا دهقانی، علیرضا ابراهیمی و محمد آبشک برای پرسپولیس صورت گرفته که مشخصاً طبق لیست نیاز قبلی یحیی پیش از جدایی سه بازیکن خود، یعنی نورالهی، کنعانی زادگان و مغانلو بوده و نمی‌توان گفت که این تیم تقویت شده است.
پرسپولیس در فصل گشته بدون مهدی ترابی، عملاً در مقولۀ بازیسازی با مشکلی بزرگ روبرو بود و برگ برندۀ سرخ‌ها در امر بازیسازی فقط از سوی ترابی رو می‌شد که این اتفاق نیز خیلی خبر خوبی برای پرسپولیسی‌ها نیست، چرا که آنها هنوز این مشکل بزرگ را برطرف نکرده‌اند؛ برای پرسپولیسی‌هایی که در روزهای اوج برانکو بازیساز‌های توانمندی چون محسن مسلمان، سروش رفیعی، مهدی طارمی، احمد نورالهی را در کنار یکدیگر دیده‌اند، این روزها نمی‌تواند خیلی خوشآیند باشد؛ همچنین باید در نظر داشت که سپاهان و استقلال و گل گهر، فولاد خوزستان بیش از پیش به پرسپولیس نزدیک شده‌اند و دیگر رقابت‌های لیگ برتر یکطرفه نیست هر تیمی مستعدتر از گذشته آماده حضور در لیگ است؛ بنابراین این سوال کلیدی همچنان پابرجا خواهد ماند که آیا پرسپولیس 1400 مدعی است؟!
