امروز که به سمت دفتر کار می‌اومدم، طبق عادت همیشگی اخبار رسانه‌های دیگه رو مرور می‌کردم که تیتر خبر " رونالدو دومین رکورد علی دایی را هم شکست." از ورزش 3، حسابی توجهم رو جلب کرد. راستش رو بخواین، ناخودآگاه رفتم با سال‌های دور، یعنی روزایی که هنوز اثری از آمار و ارقام کذایی نبود و عاشقای فوتبال برای عشق‌بازی با زیدان، فیگو، رونالدو نازاریو، بکهام و خیلی از ستاره‌های نامدار فوتبال، نیازی به عدد و رقم نداشتن و تنها چیزی که فوتبالیست‌ها را از همدیگه متمایز می‌کرد، تکنیک و خلاقیتشون تو زمین بازی بود.
حالا این روزها، مدت‌هاست که دیگه خبری از اون حس ناب عشق به فوتبال نیست و رسانه‌هایی مثل ورزش 3، برای پر کردن کلکسیون اخبارشون و گرفتن لایک و کامنت، داست به دامن آمار و ارقام فیک شدن. آقایون محترم، مردم این کشور سالهاست که به اسم مفاخری مثل علی دایی افتخار می‌کنن و بدون در نظر گرفتن این آمار و ارقام فیک فوتبالی، به اونا عشق می‌ورزن. رونالدو رکورد دایی در زمینه تعداد گل ملی رو قبلاً یک بار شکست اما دیگه گل‌های بعد 30 سالگی چه صیغه‌ایه؟ یعنی چی که برای بازی با احساسات مردمی که با خاطرات رونالدو و دایی عشق‌بازی می‌کنن، آمارهای کلی بازیکنا رو خورد می‌کنین و تبدیل به این آمارای فیک و بی‌ارزش می‌کنین؟!
