فوتبال از آسیا ظهور کرد و در این قارهٔ کهن آغاز گردید. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که قدمت بازی فوتبال به سدهٔ دوم و سوم پیش از میلاد در چین بازمی‌گردد.
نخستین روزهای پیدایش فوتبال:
پرچم‌دار ورزش فوتبال، دودمان هان بودند که به توپی چرمی پرشده از پر و مو لگد می‌زدند و اندازه این توپ‌ها حدود ۴۰–۳۰ سانتی‌متر بود. این بازی چینی «تسو چو» نام داشت و امپراتوری هان در دوران زمامداری‌اش، این بازی را در سراسر چین گسترش داد. نوع دیگری از این ورزش حدود 500 الی 600 سال بعد در ژاپن آغاز گردید اما هیچ مسابقهٔ رقابتی میان ژاپن و دودمان هان صورت نگرفت. در آن زمان، بازیکنان در دایره‌ای نسبتاً کوچک می‌ایستادند و توپ را از یکدیگر عبور می‌دادند. نام ژاپنی این بازی «کمری» بود و در مقایسه با فوتبال امروزی بسیار متفاوت بود.
شکل‌گیری ساختار فوتبال:
فوتبال سپس در یونان و به شکل ورزش هارپاستوم در روم نیز رواج پیدا کرد. فوتبال در بازی‌های یونانیان و رومیان تغییرات عمده‌ای یافت؛ به‌طوری‌که دو تیم در زمینی مستطیل‌شکل که خط میانی میدان نیز داشت، بازی می‌کردند. کسانی که هارپاستوم بازی می‌کردند، اغلب افراد خشنی بودند که شخصاً یا با کمک هم‌تیمی خویش، تلاش می‌کردند به توپ لگدی زده و آن را از خط دروازه عبور دهند. تیم مقابل نیز عملیات متوقف کردن روند بازی حریف و بازپس‌گیری توپ را از هر طریق ممکن انجام می‌داد! ضمن این که هیچ طول و عرض خاصی برای میدان بازی در نظر گرفته نمی‌شد؛ بازیکنان شماره‌ای نداشتند و به‌طورکلی کمبود قوانین احساس می‌شد.
